Op een stralende dinsdagmorgen kwamen we met vrouwen uit allerlei gemeentes samen in Middelharnis. We werden er hartelijk ontvangen met koffie of thee en wat lekkers. Gezellig was het om andere vrouwen te ontmoeten, bij te praten of elkaar juist te leren kennen. 

 

Rieke den Hertog opent met ons de dag met een meditatie over Jeremia 29.  ‘Ik, immers ken de gedachten die Ik over u koester’, spreekt de Here. ‘Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.’ Het is een geweldige tekst, we wensen elkaar deze woorden wel toe, hij staat op kaarten die we elkaar toesturen. Het woord ‘gedachten’ houdt in dat de Heere voortdurend met ons bezig is, om hulp en redding te brengen. Hij heeft veel en veel meer pijlen op zijn boog dan wij kunnen denken. Hij is bij machte oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen. Zijn gedachten zijn niet onze gedachten – ze zijn hóger, rijker, genadiger, vredevoller. Als we het vandaag moeilijk hebben, is er één vaste zekerheid: wij zijn dan misschien ‘ellendig en arm, maar de Heere denkt aan ons!’ Hij kijkt niet weg, Hij verliest ons niet uit het oog, maar Hij is bezig met ons, om redding te brengen, een heilrijke toekomst. Wat een hoop, wat een verwachting klinkt erin door! Daar kunnen we toch allemaal op teren, we kunnen niet zonder. Wat belooft de Here ons veel! Laten we eruit leven en ons houvast in zoeken.

 

We zingen enkele psalmen waarin deze verwachting ook doorklinkt en dan krijgt Wesselien Fouad het woord. Samen met haar man is ze betrokken bij de stichting Home for Kurds. Zo'n 20% van hun werk vindt plaats in Nederland, waar in Rotterdam de enige Koerdische christelijke gemeente in ons land is. Uit heel Nederland komen Koerden naar hen toe. Ook bieden ze logeeradressen aan. Het grootste deel van hun werk vindt echter plaats in het gebied waar de Koerden leven. Omdat Koerden geen eigen land hebben, horen ze eigenlijk nergens bij. Op het moment dat een Koerd dan ook nog christen wordt - tegenover zijn islamitische volksgenoten - hoort hij helemaal nergens meer bij. Dat is de schrijnende situatie van Koerdische gelovigen. Toch is het verhaal van Wesselien vol hoop. Ze deelt met ons ervaringsverhalen van Koerdische vrouwen die allerlei verliezen lijden en zelfs vervolging meemaken omdat ze christen zijn. Juist deze vrouwen leven vanuit de hoop die Jezus hen geeft. Die hoop is hen alles waard en zorgt ervoor dat ze volhouden. Van hen kunnen wij leren wat hoop is. Christelijke hoop betekent niet dat ons leven hier er zo veel beter uit gaat zien. Christelijke hoop richt zich op Jezus. Hij is erbij, en dát is het leven. En dan wacht ons een toekomst vol van hoop: eeuwig bij Hem zijn! 

 

Na haar indrukwekkende verhaal waarin Wesselien ook steeds weer benadrukte hoe belangrijk het is om thuis te zijn in Gods Woord en daaruit te leven, zingen we met elkaar het lied Wees stil voor het aangezicht van God. We krijgen een heerlijke lunch aangeboden en praten ondertussen door over wat ons geraakt heeft. Dat gesprek krijgt een vervolg tijdens de Emmaüswandeling die we 's middags maken. In kleine groepjes gaan we er - gewapend met routebeschrijving en gespreksvragen - op uit om te genieten van het heerlijke weer. Het is bijzonder waardevol om samen zo wandelend te praten over de hoop van ons leven. Terug in de kerk sluiten we de middag af met het zingen van het lied Een toekomst vol van hoop. Veel vrouwen blijven nog lekker even zitten om te genieten van een kopje koffie of thee. Dankbaar en met nieuwe moed gaan we vervolgens huiswaarts. 

 

Wil je de lezing van Wesselien terugluisteren? Dat kan! Via Prekenarchief CGK Middelharnis - Beluister 9463 preken online