Gedachten rond het kringwerk gedurende de afgelopen tijd.

In het najaar hadden wij de laatste kringbijeenkomst. Ds. H.H. Klomp sprak over de hedendaagse genderproblematiek in het licht van de Bijbel. Voor mij was het een verrassende, informatieve  bijeenkomst waar juist heel liefdevol gesproken werd over de mensen die worstelen met hun geaardheid. Sterker nog: in het licht van de zonde werd ieder mens gelijk gesteld; we hebben allen de verlossing van de zonde nodig door Jezus Christus, onze Here. Deze bijeenkomst werd door velen bijgewoond; ook door jongeren en mannen.

Onze bestuursvergaderingen beginnen wij altijd met gebed en een bespreking van een Bijbelgedeelte. Vers voor vers benoemen we wat ons opvalt, bemoedigt of wat voor ons bijzonder is. Zo leren we van elkaar en worden we gebouwd in ons geloof. Ook voelen we de eenheid in Christus, hoewel ieder een heel verschillende achtergrond heeft. En vaak komen hierbij heel persoonlijke belevingen en problemen aan de orde.

Een bestuursvergadering hebben we eigenlijk slechts na een kringbijeenkomst. We evalueren dan en proberen een spreker te vinden voor de volgende bijeenkomst. Fijn is, dat na het doornemen van de lijst van mogelijke sprekers en/of onderwerpen die ieder bestuurslid kan inbrengen, we altijd snel eensgezind een beslissing nemen. We zien en ervaren hierin de leiding van de Heilige Geest.

Omdat het ledental van onze kring behoorlijk krimpt proberen we met de keuze van onderwerpen te bekijken of het onderwerp voor een breed publiek (jong en oud, man en vrouw) interessant zou kunnen zijn opdat de zaal goed gevuld zal zijn en het onderwerp voor velen binnen of mogelijkerwijs ook buiten onze kerkelijke gemeentes dienstbaar en opbouwend zal zijn. En als we dan na afloop van de bijeenkomst lovende reacties krijgen, voelen wij ons rijk gezegend en bemoedigd.

De voorjaarsvergadering had een soort verdieping van de regiobijeenkomst (najaar) moeten worden. Helaas kon dit door de beperking ten gevolge van het coronavirus niet doorgaan. Wanneer wel??? Grote onzekerheid, hoe nu verder?

Verder zijn er zorgen om het steeds kleiner worden van Kring Amsterdam. Wordt die niet té klein? Kunnen we nog wel verder? En hoe gaat het met de opvolging  van de presidente/voorzitster? Zijn er überhaupt nog nieuwe bestuursleden te vinden?

En zelf vind ik het moeilijk het kringenwerk onder de aandacht van mijn kerkelijke gemeente te brengen: een vrouwenkring is er niet meer. En veel belangstelling voor het werk van CGK-vrouw is er ook niet binnen mijn gemeente. Ik heb dus geen ‘achterban’ meer en voel me daarin erg alleen. Maar de ontmoetingen wil ik toch niet missen en doen mij goed. Ik ervaar ze als van God gegeven.