Marieke Anderhalve meter
Beduusd zit ik op de bank met mijn dampende kop thee en kindlief op schoot. Net terug van boodschappen doen gaan mijn gedachten terug.
Daar loop ik dan...Met kind, tas en schoongepoetste winkelwagen de rijen door om mijn waslijst aan boodschappen weg te vinken. Ik loop het derde gangpad in waarna ik bijna tegen een oudere dame op bots, die mij aankijkt alsof ik onrein ben. Ik prevel een pardon en ga anderhalve meter in zijn achteruit om haar met haar kar langs te laten. Kindlief zwaait erop los alsof het een lust is. Er kan geen lachje af... Ik geef een knikje en loop snel verder. Bij het vijfde gangpad begint mijn kar al aardig vol te raken en loop ik nog even naar de toiletartikelen. Een rolcontainer vol toiletpapier staat half in het pad en een winkelmedewerker zit er gehurkt naast om de vakken weer bij te vullen. Keurig vraag ik volgens 'het nieuwe normaal' of ik achterlangs mag passeren, omdat ik twijfel over de ander halve meter afstand. Ik krijg een nare opmerking naar mijn hoofd geslingerd. "Niet normaal", denk ik!
Dan kom ik een bekende tegen. We maken een praatje in het midden van het gangpad, waarna een winkelmedewerker om de hoek komt scheuren met haar bomvolle rolcontainer met koffieproducten. De helft valt op de grond, omdat ze tegen mijn volle boodschappenkar aan knalt. Ergens voel ik me schuldig omdat ik in haar ogen de schuldige ben. Oef...wat kijkt ze boos.
Uiteindelijk aangekomen bij de kassa leg ik al mijn boodschappen op de lopende band. In de vijfde versnelling bliept de caissière mijn boodschappen langs de scanner. Mijn brood, zakje chips, zakje sla en vleeswaren krijgen geen ander halve meter afstand en worden in elkaar geprut door de pakken melk, ijsthee en andere zwarigheden . Stiekem kijk ik geërgerd tussen het plastic door naar de caissière. Onverstoorbaar gaat zo door met bliepen.
Daarnaast gooit kindlief alles wat ik, zo snel als mogelijk, geordend in mijn niet-meewerkende boodschappentas stop er weer uit. Mijn ongeduld komt om de hoek kijken. Snel bedenk ik dat mijn winkelwagen mijn houvast is, mijn kindlief het prachtigste van iedereen en ik de mensen op anderhalve meter afstand om mij heen nodig heb, zoals de vakkenvuller en de ervaren caissière.
Morgen is het Pinksteren. Mijn boodschappen hebben inmiddels hun vaste plekje gekregen in koelkast en voorraadkast. Hoe zit het met het vuur van Gods geest in mijn hart. Ik bid of het onreine van mijn ongeduld, eigen bedachtzame houvastigheden, egoïsme en hoogmoed weggebrand mag worden door de heiligmakende werking van de Heilige Geest en of de vruchten van de Heilige Geest werkzaam mogen zijn.
Dan zal het een SOLI DEO GLORIA zijn. In hoogten, door diepten, en zal het zijn doorwerking hebben in het leven van alle dag. Zelfs tijdens het doen van boodschappen. Lees Galaten 5:22 maar.
