Tegeltherapie

 

Struinend door de kringloop kom ik ze regelmatig tegen: stapels wandtegels en tekstborden met bekende woorden. ‘God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst’. Of: ‘Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen’. Woorden die iets laten zien van hoe mensen jaren geleden leefden en waarin ze hun houvast zochten. Woorden die getuigen van moeite en zorg, maar ook van eenvoudig geloofsvertrouwen. Een testament op tegels…

Steeds vaker bekruipt me de vraag wat voor testament onze eigen generatie achterlaat. Wat zullen mensen tegenkomen, als ze over tientallen jaren door de kringloopwinkels dwalen? Aan mooie tegels en tekstborden geen gebrek. De christelijke boek- en cadeauwinkels staan er vol mee: ‘Jij bent waardevol’, ‘Jij bent geliefd’, ‘Mooi mens’, ‘Jij bent een parel’. Zomaar een selectie uit de meest verkochte spreuken.

 

Wat zegt het over ons, dat dit blijkbaar de boodschap is die ons raakt en aanspreekt? Dat wij christenvrouwen het massaal nodig hebben een aai over onze bol te krijgen en keer op keer de bevestiging wensen dat wij toch wel heel bijzonder en waardevol zijn? Wandborden, tekstkaarten, theeglazen, dienbladen, sleutelhangers, pennen, notitieboekjes… We kunnen ons omringen met lieve boodschappen en ons huis er vol mee hangen.

Tegelijk houdt ook de stroom van ‘christelijke’ zelfhulpboeken aan. ‘Hoe krijg ik meer rust’, ‘Hoe vind ik balans’, ‘Wie mag ik zijn’, ‘Powervrouw in 30 dagen’ enz. Wie dit op zich in laat werken krijgt de indruk dat er toch iets mis gaat. Dat wij met al onze luxe, onze mondigheid, onze kanjer- en assertiviteitstrainingen, onze vrolijke, lieve christelijke gadgets ten diepste onze leegte en onrust niet kunnen verbergen. Dat velen van ons de stroom van mooie posts op sociale media niet kunnen bijbenen, dat anderen moe worden van het opleuken van hun selfies, om altijd en overal de schijn op te moeten houden een gelukkige, zelfbewuste, moderne christelijke vrouw te zijn.

 

Hoe is het toch gekomen dat de oude tegelwijsheden, die veelal bestonden uit geliefde en beproefde Bijbelteksten niet meer voldeden? Dat we opgehouden zijn ons houvast en onze basis in Gods Woord te vinden en in plaats daarvan de schijnwerpers op onszelf zijn gaan richten? En wat valt dat vaak tegen: Heel wat muren zouden volgehangen kunnen worden met teksten als ‘Jij bent jaloers’, ‘Jij schiet tekort’, ‘Somber mens’, ‘You’re not a blessing’…

 

Waar vinden we echt houvast, rust en zelfvertrouwen anders dan in Gods Woord? In Zijn onwankelbare beloften van genade en trouw. Niet omdat wij zulke mooie, waardevolle parels zijn, maar om wie Hij is in Jezus Christus. Staande voor de spiegel weet ik mij waardevol en geliefd, omdat Zijn Naam onuitwisbaar op mijn voorhoofd staat. Omdat Hij weet hoe wij zijn, ook als niemand het ziet en er geen camera in de buurt is.  En toch gaf Hij Zichzelf, Zijn leven gevend aan het kruis.

Vanuit die basis mag ik leven en mens zijn, gericht op anderen. Hoef ik me niet mooier voor te doen dan ik ben, mag ik komen met al mijn tekortkomingen en mijn falen.

 

Nog een plekje over aan de muur? Ga opnieuw naar de kringloop en zoek eens naar een kruis… Hang hem op een centrale plek in je huis en sta er elke keer even bij stil: Zo lief heeft God mij, dat Hij Zijn Zoon gegeven heeft…

 

 

Deel dit artikel

Meer blog