Marlies den Hertog-Koolen Waar ben je...?
…Een angstige uitroep van een kind dat zijn moeder kwijt is; een vraag van een vriend die je graag wil ontmoeten of een vraag van ouders, die graag willen weten waar hun kind uithangt. Het antwoord op deze vraag is in de meeste gevallen erg belangrijk.
In sommige gevallen kan het antwoord zelfs het verschil maken tussen leven en dood. Het is bijvoorbeeld niet moeilijk om je in te denken hoe alles anders wordt, wanneer je op de luchthaven van Brussel bent tijdens de aanslag of dat je op dat moment gewoon op school, thuis of op je werk bent. Waar je bent, verandert hoe je dingen beleeft.
Toen wij hier in Thailand het nieuws hoorden van de aanslag in Brussel een paar weken geleden, moest ik hieraan denken. Natuurlijk kun je je iets van allerlei gevoelens zoals angst, bezorgdheid en onrust voorstellen die zo’n gebeurtenis met zich meebrengt. We horen hoe familie en vrienden in Nederland dat beleven en over allerlei voorzorgsmaatregelen die in het land genomen worden. En uiteraard schrik je zelf ook van zulk heftig nieuws. Maar toch als je dat nieuws hier ver weg in Thailand hoort, zorgt de fysieke afstand ervoor dat alle andere gevoelens verder van je af blijven staan.
Overigens, niet alleen ver weg zijn in een ander land beïnvloedt hoe je iets beleeft. Alles verandert natuurlijk ook als je iemand goed kent die door de aanslag gewond is geraakt of misschien zelfs omgekomen. Om het wat dichter bij huis te brengen…het maakt zoveel uit of iemand die je eigenlijk nauwelijks kent wat ergs overkomt of dat het je vader of moeder, man, vrouw of kinderen betreft. In het laatste geval raakt het je gevoel pas echt.
Dat doet me denken aan Goede Vrijdag en Pasen, nog niet zo lang geleden. Ook hierbij maakt het zoveel uit waar je bent. Gedenk en vier je dat in Nederland waar alleen al bijna alle winkels vol staan met allerlei ‘paasproducten’ of in een boeddhistisch land als Thailand waar helemaal niets daarvan te zien is. Ik merk dat dit toch wel verschil maakt. Maar tegelijkertijd doet het me ook beseffen dat dit dus niet bepalend zou moeten zijn. De inhoud van dit grote feest is overal hetzelfde. Het gaat om Jezus, die is gekruisigd en opgestaan. Als je Hem persoonlijk kent en liefhebt, maakt het niet zoveel uit waar je bent.
Waar ben je…? In het dagelijks leven maakt het zoveel uit. En ik merk dat het (ongemerkt?) toch ook je geloofsleven beïnvloedt. In ons geval: als je om je heen alleen maar grote boeddhistische tempels, Boeddhabeelden en geestenhuisjes ziet staan en je zondags veel moeite moet doen om iets van de Thaise dienst mee te krijgen; als er zoveel indrukken op je afkomen en je moeite moet doen om te wennen in een ander klimaat met een andere taal en cultuur. Dat heeft allemaal effect op je geloofsleven. Maar daar kun je ook een positieve kant aan zien. Het doet mij kritisch kijken naar mijn geloof en beseffen dat het gaat om de relatie met Jezus. Niet dat dat altijd simpel is en je nooit verlangt naar het vertrouwde ‘christelijke’ Nederland, maar het helpt wel om je dat steeds weer te realiseren.
